“We gaan verder op ons elan”, zegt Thibault Vanderhaegen. “Maar we doen dat niet zonder het nodige respect voor de tegenstander. We beseffen dat Yoast een moeilijke partij zal worden. Het is een goeie ploeg met veel potentieel. Hun Amerikaanse topscorer is alvast iemand die je niet te veel ruimte moet geven. En ook Spencer Levi, die veel rebounds pakt, is een speler om in het oog te houden.”

Voorlopig helemaal laatste in de Elite Silver: Den Helder, een ex-ploeg van jou. Hoe verklaar je hun rode lantaarn?

“Den Helder heeft gewoon een minder seizoen. Op 28 april komt het als afsluiter van de cross-border op bezoek in de Sportoase. Het wordt alleszins een match om naar uit te kijken. We zullen dan ook al weten of we nog in de running zijn voor die zesde plaats, die uitzicht geeft op rechtstreekse kwalificatie voor de kwartfinales van de nationale play-offs.”

Hoe voelt het voor jou om die cross-border te spelen na een lange revalidatie met een polsbreuk voor Nieuwjaar. Heb je het gevoel dat je vorm weer aan het pieken is?

“Fysiek ben ik in orde. Conditioneel en qua defense is het wel oké. Maar offensief kan en moet het nog een heel stuk beter. Tegen Apollo Amsterdam vond ik de ring niet. Ik denk dat ik maar drie keer een worp richting de korf deed, en dat is gewoon veel te weinig. Dus om op je vraag te antwoorden: offensief moet mijn vormcurve nog pieken. Ik werk eraan...”

Jij staat in de top vier van meest opgestelde spelers sinds de komst van Eddy Casteels naar Leuven, net na Joshua Heath, Brandan Stith en Seppe D’Espalier. Geef jij om dat soort statistieken? Voel je je daardoor gevleid?

“Bwah, daar hou ik me helemaal niet mee bezig. Ik hou me enkel bezig met op het parket de beste versie van mezelf te zijn. Al de rest is bijzaak.”

Wie worden nog de lastigste tegenstanders voor die poleposition in de Elite Silver?

“Aalst en Bergen worden beslist de grootste concurrenten.”

Hoeveel hinder ondervind je trouwens nog van die polsblessure, waar je pas rond Nieuwjaar van verlost was?

“Ik heb voor de tweede keer in mijn carrière mijn pols gebroken. Ik weet dus als geen ander wat terugkomen na een polsbreuk is. Zes jaar geleden had ik het ook al eens voor, toen is het ook in orde gekomen. Het is ook nu goed geheeld, al was ik dit keer wel wat langer out. Maar nee, ik heb er vandaag geen last meer van.”