Dusan Djordjevic is niet aanwezig op sociale media. Wie hem wil feliciteren, stuurt dus best een klassieke verjaardagskaart naar het adres van de club. “Eerlijk, veel aandacht besteed ik niet aan een verjaardag en ik heb ook geen bijzondere gewoontes om die te vieren”, zegt hij. “Soms, zoals op mijn dertigste, tafelde ik samen met enkele vrienden. Indien ik nu thuis in Belgrado zou zijn, zou ik wel iets met familie en vrienden plannen, want een getal als veertig voelt toch iets specialer aan. Normaal trakteer ik ook de ploegmaats, maar we hebben vandaag een wedstrijd in Nederland. Het zou aangenamer geweest zijn indien we op mijn verjaardag een thuiswedstrijd hadden gehad in plaats van een verplaatsing van 330 kilometer, maar ja.”

Djordjevic is de absolute lieveling in Oostende. “Achttien nationale trofeeën in elf jaar behalen is waarlijk ongelooflijk, maar het allermooiste dat ik van hier zal onthouden, is de schitterende band met de mensen van de club, de supporters, de coaches. Altijd heb ik steun gevoeld en daarvoor ben ik zó dankbaar. Dat zal ik voor altijd herinneren. In mijn leven zijn gevoelens belangrijker dan om het even wat.”

Helemaal opengebloeid

“Nooit had ik voorzien dat ik tot mijn 40ste professioneel zou basketten. Natuurlijk ben ik hier best trots op”, zegt Djordjevic, die op zijn tiende begon te basketten. Hij verkoos deze sport boven tennis en voetbal, waarvan hij ook geproefd had. “In Belgrado baskette ik bij een kleinere club, die vooral gekend is voor zijn jeugdopleiding. Ik supporter wel voor Rode Ster, maar ik heb dat shirt nooit gedragen.”

In juni 2011 maakte Oostende de transfers van Dusan Djordjevic en Khalid Boukichou in één bericht bekend. Van Dario Gjergja was toen nog geen sprake, Jean-Marc Jaumin coachte Oostende. “Ik had al gehoord van Dario Gjergja, maar ik had hem nog nooit ontmoet”, blikt Djordjevic terug. “Ik tekende hier een contract omdat Oostende aan de Eurocup zou deelnemen en ik dus op een hoger niveau zou kunnen basketten, maar ook omdat het voor mij financieel beter was dan bij Krka Novo Mesto, waarmee ik in Oostende de FIBA Eurochallenge gewonnen had. Achteraf gezien was het duidelijk mijn beste beslissing om naar Oostende te komen, want uiteindelijk basket ik hier al twaalf seizoenen en behaalde ik al zoveel trofeeën. Dat had ik bij mijn komst nooit gedacht. Hier ben ik helemaal opengebloeid en ben ik matuur geworden. Wellicht beëindig ik hier ook mijn carrière”, zegt Dusan (spreek uit: doesjan) Djordjevic, die ook wel als Dukie aangesproken wordt. “In mijn eerste seizoen bij Oostende waren er hier drie spelers met dezelfde voornaam, met ook Dusan Katnic en Dusan Sakota. Vandaar die andere aanspreking, maar eigenlijk houd ik niet van koosnaampjes.”

Gids van de jongeren

Djordjevic draagt al sinds zijn eerste dag in Oostende shirtnummer 20. “Ik verkoos mijn favoriete nummer 10, maar dat was al bezet. Vesa Petrovic had dat getal. Ik hield ook wel van 5 en 7, maar die nummers waren eveneens ingenomen. Daarom koos ik maar voor 20. Toen Petrovic Oostende verliet, trok de club zijn nummer 10 in. Het was dus onmogelijk om hier nog met mijn favoriete getal te basketten (lacht). Wanneer ik in Belgrado ben, spendeer ik veel avonden met Petrovic. Ik ken ook zijn vrouw en kinderen goed. Het maakt me trots dat wij in een periode van ongeveer twintig jaar de twee kapiteins van Oostende waren.”

Djordjevic is 40, maar hij toont nog de gretigheid van een jonge twintiger. “Natuurlijk voelt mijn lichaam wel de leeftijd. Dat is al een paar jaar zo. Mijn lichaam is aan het veranderen. Je kan sommige zaken niet meer op hetzelfde niveau als voorheen doen. Dat geldt een klein beetje voor alles: kracht, belasting, snelheid, conditie,… Ik probeer wel fysiek in orde te blijven, want dat is heel belangrijk op mijn leeftijd”, beseft Djordjevic, die in het team veel ploegmaats heeft die amper ouder zijn dan twintig. “De jongeren groeien nu op in een tijdperk met sociale media. Wij kenden dat niet. Natuurlijk verschillen wij wel eens van mening, maar dat kan ook niet anders met zo’n groot leeftijdsverschil. Toch is het voor mij interessant om me in zo’n jonge groep te bewegen. In het algemeen zijn het goede jongens en dat is het belangrijkste. Ze respecteren me allemaal: om mijn leeftijd, maar vooral om mijn professionalisme. Ja, ik gids de jongeren graag. Ik geef hen advies wanneer ik meen over iets meer ervaren te zijn.”

Twaalfde titel

In mei 2022 stapte Djordjevic wegens een voetzoolontsteking van het terrein. Voor hem eindigden de play-offs van vorig seizoen in de eerste halve finale. Na een lang herstel liep hij begin oktober aan de rechtervoet ook een ontsteking van de voetzool op. Na een zomerse herstelperiode moest Djordjevic dus ook in de herfst en de winter leven zonder wedstrijden.

“Zo lang niet op het terrein staan, dat was nieuw voor mij. Toch mag ik niet klagen, want in heel mijn carrière miste ik hoogstens acht maanden, waarvan iets meer dan vier dit seizoen. Vorig seizoen bleef ik spelen met die ontsteking en bij aanvang van de play-offs was er plots een kleine breuk. Dit seizoen liep ik dan een gelijkaardige ontsteking aan de andere voet op, weliswaar zonder breuk. De mensen van de club hebben me schitterend opgevangen, waardoor ik door die moeilijke periode geraakt ben. Ik kreeg de kans om langer te rusten dan misschien nodig was, maar zo kon ik goed aan mijn herstel werken en topfit terugkeren in de ploeg. Het was wel een pijnlijke blessure en ik ben nog wat bevreesd dat ze nog eens terugkeert, maar hopelijk gebeurt dat niet.”

Coach Dario Gjergja liet zich al vaker ontvallen dat hij Djordjevic graag in zijn staf wil opnemen. “Wie weet wat het leven ons op een dag nog kan brengen”, reageert de kapitein. “Maar eerst wil ik nog die twaalfde landstitel op rij veroveren. Onze ploeg heeft de kwaliteiten om dit kampioenschap te winnen. Sommige matchen, zoals de verloren bekerfinale tegen Antwerp en de nederlaag in Leiden, hebben we als een waarschuwing opgevat waaruit we moeten leren. We trachten klaar te zijn voor de toekomst. We willen de pole position vasthouden en de Belgische competitie winnen.”