SV Moorslede en tweede provinciale was in het verleden nooit een geslaagde combinatie, want na een promotie volgde meestal een degradatie. Toen de rood-gelen op het einde van vorig seizoen als vierde gerangschikte in derde provinciale de overstap naar tweede mochten maken, waren de ambities eerder bescheiden. Het behoud stond dit seizoen voorop, maar Moorslede doet veel beter.

“We overtreffen de stoutste verwachtingen”, lacht Emiel Knockaert. “Precies omdat Moorslede vroeger geen te beste herinneringen aan tweede provinciale overhield, werd de lat vooraf niet hoog gelegd. Maar met quasi dezelfde kern als vorig seizoen doen we nu zelfs mee voor de prijzen. Al is die prijs nog lang niet binnen. Met de hete adem van Poperinge en Avelgem in de nek wordt het nog hard knokken voor een eindrondeticket. Maar zelfs als we er niet in slagen in de top vijf te eindigen, dan nog zal ons seizoen meer dan geslaagd zijn.”

Emiel Knockaert is aan zijn eerste seizoen bezig bij Moorslede. “Met tien goals ben ik de topscorer van de ploeg”, weet de 26-jarige Wervikenaar. “Hopelijk kan ik in het slot van de competitie mijn aantal nog verbeteren. Ik genoot mijn jeugdopleiding bij Moeskroen en verdedigde daarna ook de kleuren van Boezinge en De Ruiter. Bij Ardooie beleefde ik een mooie tijd, maar op den duur werd de afstand me te veel. Ik heb me mijn overstap naar Moorslede nog niet beklaagd.”

Hecht collectief

Door te winnen van Dottenijs bewees Moorslede buur Zonnebeke een ferme dienst in zijn strijd om de titel. “Voor ons maakt het niet uit wie als eerste eindigt”, besluit Knockaert. “Met het beschikbare spelerspotentieel moet Dottenijs normaal met voorsprong kampioen worden. Op technisch vlak kan niemand aan hen tippen, maar dit seizoen wordt nogmaals bewezen dat techniek alleen niet volstaat. Wij zijn een hecht collectief. De sfeer binnen de ploeg is op en naast het veld gewoon schitterend. Kwaliteiten waarmee je ver kan geraken en de leider kan kloppen.”