Het is veelzeggend dat doelman Ruben Smet bij de beste Racingers mocht gerekend worden. Zonder zijn stevige prestatie was de miserie nog groter geweest. “We speelden een dramatische eerste helft”, aldus de doelman. We kregen nog wel kansen maar dat was dan eerder door toedoen van het falen van de tegenstander. We leken nog met 0-0 te kunnen gaan rusten maar de 0-1 viel in de laatste seconden.” In de tweede helft kon de thuisploeg het tij nauwelijks keren. Het mes tussen de tanden hadden heel wat spelers thuis gelaten. “In de eerste vijf minuten kregen we de beste kansen”, gaat Smet verder.

“Zo kopte Weuts op de buitenkant van de paal. We speelden de laatste tien minuten tegen tien man maar een echt slotoffensief zat er niet in. We deden een slechte zaak. Zowel in prestatie als in klassement. De volgende tegenstrever is Londerzeel, dat is een haalbare kaart maar wat is haalbaar als je dit brengt? We verloren de voeling met de bovenste ploegen en of wat dat nu graag hebben of niet. We moeten naar onder kijken en we hebben nog punten nodig. Ik ben gegroeid in deze competitie. Ik brak vroeg in het seizoen mijn pink en lag er enkele maanden uit. Een voetballer moet spelen om ritme op te doen. Ik ben tevreden over mijn prestatie.”

Mes op de keel

Trainer Greg Vanderidt was enorm teleurgesteld. “De trots om een goed resultaat neer te zetten was er niet. Karakter, focus of grinta. Ik heb het niet gezien en dat neem ik de groep echt wel kwalijk. Als we hadden gewonnen dan waren we gered. Nu komt het mes terug op de keel en zal de druk alleen maar toenemen bij een slecht resultaat. Hier zijn geen excuses voor. Ik sprak bij het begin van de terugronde over een streefdoel van 46 punten om helemaal save te zijn. Dan hebben we er nog tien nodig uit de laatste zes wedstrijden. Maar op deze manier gaan we dat doel niet bereiken”, besluit de T1.