“Ik wist dat ik eerst zelf wat ruimte zou krijgen”, vertelt De Bondt. “Om daarna Mathieu van der Poel zo lang mogelijk bij te staan. Dat plan probeerde ik ook uit te voeren. Maar al snel had ik door dat het vergeefse moeite was. Ik zat al op mijn limiet toen ik me omdraaide en de anderen zag naderen. Het steile stuk van de Taaienberg reed ik nog vol door, maar me volledig over mijn toeren rijden in de wetenschap dat ik toch ingehaald ging worden zou niet verstandig zijn geweest. Die aanval was ook niet volledig gepland. Eigenlijk wilde ik opschuiven richting de vijf renners die op dat moment aan de leiding reden, maar als je hen dan onmiddellijk passeert en een klein kloofje hebt, kan je moeilijk terugkeren, hé.”

Even leek het er op dat Liedekerkenaar De Bondt nog kon terugkeren tot bij het groepje met onder andere de drie tenoren. “Ik liet me in het wiel meesleuren. Alleen proberen terug te keren had ook geen zin.”

Van kritiek naar lof

Op twee weken is de blik naar Alpecin-Deceuninck helemaal omgeslagen. Waar het team in het Vlaamse openingsweekend nog bakken kritiek te verduren kreeg, pronkt het inmiddels met vijf overwinningen. Waaronder één monument met de winst van Mathieu van der Poel in Milaan-Sanremo. “Op het moment dat een team zijn eerste overwinning weet te behalen werkt dat gewoon enorm bevrijdend”, weet De Bondt. “Niet enkel voor de renners, maar ook voor de teamleiding en de hele omkadering. Het was ook nooit eerder gebeurd sinds het team Pro-Continentaal werd dat er zo lang achter die eerste zege moest gezocht worden. We waren zelfs het enige World-Tourteam zonder zege. En kijk, nu ziet de wereld er twee weken later heel anders uit met vijf streepjes achter onze ploeg. Ook vandaag leveren we een enorm sterke ploegprestatie. We reden constant vooraan in de wedstrijd. Enkel de kers op de taart ontbreekt.”

Dat het team van de gewezen Belgisch kampioen commentaar kreeg zolang de teller op nul stond, hoefde niet te verbazen. “Als je al zolang in het wereldje meedraait weet je wat er op je af komt. Men zoekt enerzijds wat sensatie en anderzijds, en dat moeten wij als een heel groot compliment zien, is men het gewoon geworden dat wij er van in het begin staan en resultaten behalen.”

De 31-jarige renner kende ook geen vlekkeloze start. Meermaals zagen we hem in het seizoensbegin vallen of met pech langs de kant staan. “Ik ga ervan uit dat ik nu wel stilaan mijn deel van de pech heb gehad. Fysiek voel ik me echter echt wel top. Dat ik ondanks de zeer goede benen nog geen resultaat heb kunnen rijden, is best wel sneu.”