T2 Stefan De Grande fungeerde als T1 bij Snaaskerke door de schorsing van Wesley Deschacht, die achter de omheining zijn richtlijnen uit blijft delen tot het einde van het seizoen. “Halfweg de eerste helft brak ik met mijn linker de derby open”, zegt Jasper David. “We opteerden voor het soort spel waar Bredene zijn neus voor ophaalt: werkvoetbal met lange ballen. Als je meegaat in hun type voetbal, ben je eraan voor de moeite. Het bleek de goeie tactische keuze om ze in de war te brengen. Bredene kreeg één kans voor Wittesaele, die gelukkig over besloot. In de tweede helft gingen we op hetzelfde elan door en bleven we de duels aangaan en winnen. Ik stak de bal diep naar Joren Durand, die er prompt 2-0 van maakte. Op dat ogenblik zag het er rooskleurig uit, maar de match duurde tien minuten te lang. Gashi zette een goedkope penalty om nadat een fout buiten de zestienmeter gebeurde maar de speler erbinnen viel. Daar kun je eindeloos over palaveren, maar de beslissing blijft onomkeerbaar. Net in blessuretijd scoorde Mo Tahiri ook nog de gelijkmaker. Ik kan je verzekeren dat Bredene tevreden was met de uitslag. Op het einde laaiden de emoties op, vandaar de gele kaarten voor Lulja, Jari Durand en keeper Keters, meestal voor protest.”

Snaaskerke (23) blijft vierde laatste, op de voet gevolgd door Lichtervelde (21) en Lombardsijde (20). De laatste tegenstanders worden Zwevezele, Dosko Beveren, Heist, Lombardsijde en Kanegem. “Stuk voor stuk zijn het ploegen die nog iets te bewijzen of te behalen hebben, net als wij. De 0 op 6 tegen Lissewege en Lichtervelde had nooit mogen gebeuren. Op die manier maakten we het zelf spannend, maar dat is de rode draad door ons seizoen. We beseffen perfect dat we de laatste vier plaatsen moeten vermijden en dat we punten moeten pakken in de onderlinge confrontaties met onze lotgenoten. Het kan cynisch klinken, maar we hebben er ervaring mee. Dit lijkt op een déjà-vu van vorig seizoen. Toen redden we ons pas op de voorlaatste speeldag. Overleven zit in ons DNA”, besluit Jasper David.