Sportief deed Asse-Terheide nog van zich spreken met een verdienstelijk gelijkspel op bezoek bij leider Oetingen, dat onbedreigd en autoritair op de titel afstevent. Met Schepdaal werd een andere topper zonder punten huiswaarts gestuurd. Extrasportief gaat de club evenwel door stormweer nadat een torenhoge energierekening in de bus was gevallen en tal van spelers eieren voor hun geld kozen. Zo vertrekken straks zes spelers naar de Oost-Vlaamse derdeprovincialer Herdersem. Intussen besliste Asse-Heide ongeacht het klassement in derde provinciale de handdoek te gooien en verder te boeren in vierde provinciale waar Asse-Terheide B nu aan de slag is. Nadat Alain Lesage wegens gezondheidsredenen een stap terug had gezet, nam Joeri De Coster de scepter als voorzitter over. Clubman Kevin Van Rampelbergh blijft aan het trainersroer.

Crisis overleven

“Ik nam een sabbatjaar en koesterde totaal geen ambitie om als trainer te fungeren, maar de omstandigheden beslisten er anders over”, zegt hij. “Naar volgend seizoen toe koppelden meerdere spelers hun lot aan mijn beslissing. Daarom besliste ik om door te gaan. Deze club is nog niet dood. Asse-Terheide overleeft deze crisis heus wel. We zaten rond de tafel met de spelers die aan boord blijven bij de A-ploeg. Zij beslisten om te degraderen. Samen met de spelers van de B-ploeg proberen ze volgend seizoen de eerste viool te spelen in vierde provinciale.”

Van Rampelbergh zette zelf een mooie spelerscarrière neer, maar daalt nu als coach af naar de kelder van het voetbal. “Ik voetbalde bij Eendracht Meldert in vierde klasse onder coach Nico Broeckaert die met Antwerp ooit nog op Wembley aantrad in de finale van de Europacup. Nadien volgden passages bij Geraardsbergen, Appelterre, Oudegem en Leeuwkens Teralfene. Na een tegenslag op privévlak stopte ik even. Ik besefte plots dat voetbal slechts een bijzaak is in het leven, maar bij Asse-Terheide vond ik de voetbalvreugde terug. Hier bleef ik kleven door de vriendschap met de spelers.”