Timon Vandendriessche is de lieveling van iedereen bij Winkel Sport, want men vindt het super dat een jongen van het dorp nu plots furore maakt bij de eerste ploeg in eerste nationale. Hij trapte zijn eerste balletjes in Ledegem, maar genoot zijn opleiding vooral bij SV Roeselare en KV Kortrijk. Drie jaar geleden keerde hij terug naar de roots en de U17 van Winkel. Bij de B-ploeg in provinciale bloeide hij open en dwong hij een plaatsje in de A-kern af. Dit seizoen ontbolsterde hij volledig. Voor de winterstop hielp hij Winkel nog aan een knappe zege tegen Knokke en zondag deed hij dat nog eens over tegen Young Reds Antwerp. Na de gelijkmaker van Beyens sloeg Vandendriessche in het slot van de tweede helft twee keer toe. Een bevrijding, want hij gaf na afloop toe dat hij het de afgelopen weken heel moeilijk heeft gehad.

Tragische film

“Er was een vervelende hielblessure, maar natuurlijk ook de dood van Arne Espeel. Het kwam allemaal samen en daardoor ben ik het wel even kwijt geweest. Arne was een goede vriend, we kenden mekaar al lang en speelden drie jaar samen. Net als de andere vrienden waren we kapot van zijn dood. We hadden de gewoonte om op vrijdagavond samen te komen en doen dat nog altijd. Daar is Aaron, de broer van Arne, ook bij. Natuurlijk heeft hij het moeilijk, maar hij houdt zich sterk. Net als zijn ouders, die we ook nog vaak zien. Telkens je op het stadion komt, schiet heel die tragische film weer door je hoofd. Toch moet je dan proberen om de knop weer om te draaien, want het leven gaat verder.”

Zijn twee goals scoorde Vandendriessche zondag uitgerekend in het doel waar zijn vriend amper vier weken geleden overleed en de afscheidsplechtigheid plaatsvond. “Op het veld zelf denk je daar niet meteen aan, want dan zit je echt in die match, maar nadien natuurlijk wel weer. Het blijft een vreemde en enge gedachte dat hij er niet meer is, maar we kunnen het plaatsen, juist omdat we een sterke groep vrienden zijn. Winkel Sport is daarom de club van mijn hart. Ik was blij dat ik kon blijven en bijtekenen. Waar zou ik beter kunnen zijn? De club en de mensen hier zitten echt in mijn hart.”

Extra rusten

Veel tijd om de zege te vieren was er zondag niet, want Timon Vandendriessche (20) werkt bij houthandel Vanrobaeys in Izegem. “Ik ben schrijnwerker en doe de vroege shift. Elke dag sta ik om 4 uur op en begin ik om 5 uur. Tegen de middag ben ik vrij. Elke keer zeg ik dat ik wat ga slapen voor de training start, maar dat wil maar niet lukken. Telkens blijf ik hangen bij mijn vriendin of speel ik te lang op de Playstation (lacht). Misschien moet ik er toch wat meer op letten en extra rusten, want dan presteer ik mogelijk nog beter. Nu zit ik aan vijf doelpunten, wie weet hoeveel het er dan zouden zijn?”