Een ezel stoot zich niet tweemaal aan dezelfde steen, maar Harelbeke wel. “Dit is de tweede week op rij dat we tweemaal op voorsprong komen maar toch verliezen”, zuchtte trainer Bruno Derveaux. “Na het doelpunt van Noppe viel de gelijkmaker vrijwel onmiddellijk. Nog in de eerste helft bracht Van Damme ons opnieuw op voorsprong. Na de rust voetbalden we helaas veel minder sterk, of was het Lokeren-Temse dat plots veel beter ging spelen. We kwamen er nauwelijks nog uit en konden de zware druk niet meer aan. In de slotminuut hadden we via Feys nog een unieke kans om gelijk te stellen, maar de bezoekende doelman redde prachtig met een ultieme reflex. Hij werd voor Lokeren-Temse de matchwinnaar. Spijtig voor ons, natuurlijk.”

“Het was een echte cupmatch met veel sfeer en een open wedstrijd met veel kansen”, vervolgde Derveaux. “We hadden twee keuzes: proberen stand te houden met een dubbele gordel en dus antivoetbal spelen, ofwel voluit voor onze kans gaan. We kozen voor het tweede en wilden er een aangename partij van maken. We wisten dat Lokeren-Temse heel gemakkelijk scoort, want dat gebeurde in 25 van de 26 wedstrijden. Maar ze krijgen ook regelmatig een doelpunt tegen en daarop hebben we gespeculeerd. Onze gok draaide dus slecht uit. Het is ook pijnlijk vast te stellen dat we zes doelpunten slikken in twee wedstrijden. De weken voordien lukte het defensief een pak beter.”

Door het nieuwe puntenverlies raakt Harelbeke maar niet weg uit de gevarenzone. “We geven de strijd niet op en doen verder”, besloot Derveaux.