Jan Auman

En wij die dachten dat je ijshockey, toch een best ruwe sport, alleen kon spelen met het verstand op 0. Voor ons zitten twee voorbeelden die het tegendeel bewijzen. Renée De Wolf is goed op weg om aan de Universiteit Antwerpen doctor in de chemie te worden met haar onderzoek rond de efficiëntie van batterijen.

Ans kreeg van het Sint-Michielscollege, waar ze de richting economie-wiskunde volgt, de voorbije jaren telkens vlot de toelating om enkele dagen afwezig te blijven van school, wanneer ze met het nationale team weer eens naar het buitenland kon. De punten op haar rapport ogen namelijk al even goed als de statistieken op de laptop van haar ijshockeycoaches.

Moeder

“Mama (Tina Moons) heeft altijd op een behoorlijk niveau ijshockey gespeeld. Ook zij werd destijds geregeld geselecteerd voor het nationale team”, vertelt Ans, die bekendstaat als een betrouwbare verdedigster. “In het Antwerpse zijn er momenteel (nog) geen clubs die meisjes laten meespelen. Ik ben daarom uitgeweken naar de Herentals IJshockey Club. Ik speel er zowel met de jongens als met de dames.”

“Ik kan mijn mannetje wel staan en ben tot nog toe gespaard gebleven van zware blessures. Eén keer heb ik wel beide schouders ontwricht, maar dat was na een stomme val bij een face-off (aftrap).”

Bodychecks verboden

Ook Renées lichaam vertoont geen al te grote sporen van deze nochtans fysieke sport, die na voetbal, taekwondo en klimmen haar grote passie werd. “Bodychecks zijn verboden in het dames-ijshockey”, geeft de in alle omstandigheden ijzig kalme center een deel van de verklaring. “Natuurlijk ga ik er 100% voor en loop ik wel eens een schrammetje op. Maar daar kan ik tegen. Het is ook één van de redenen waarom ik onlangs gestart ben met een opleiding tot vrijwilliger bij het brandweerkorps van Schoten. Ik hoop me er binnenkort nuttig te kunnen maken.”

Het avontuur in Zuid-Afrika, waar Ans, Renée en co achtereenvolgens Kroatië, Australië, Nieuw-Zeeland en het gastland oppeuzelden, was niet de eerste triomftocht van de Belgian Blades. Die zijn nu al enkele jaren aan een gestage klim bezig in de hiërarchie van het mondiale ijshockey. Daarin geven Rusland, Canada en de Verenigde Staten, vooral de Scandinavische en Oost-Europese landen nog altijd de toon aan.

Letland en IJsland

“Volgend jaar mogen we met Team Belgium weer een niveautje hoger spelen”, vertelt Ans, wier prestaties ook op het Sint-Michielscollege van nabij gevolgd worden. “Dan wachten kleppers als IJsland, Letland, Mexico en het Chinese Taipei. Nog eens en voor de derde achtereenvolgende keer goud behalen, is onwaarschijnlijk. We hopen vooral goed te kunnen standhouden en bij te leren.”

En of de sportieve meiden gevierd hebben in Kaapstad? “Ja hoor. Door te dansen in ons hotel en in het zwembad te springen. Het was er 25 graden”, getuigt Renée, die door professoren Tom Breugelmans en Jonas Hereijgers nu snel weer in hun labo van de UA verwacht wordt. Maar ook de Cold Play Lady Sharks in Mechelen, de club waar Renée competitie speelt in Duitsland, kan op haar blijven rekenen.(jaa)

Jongens en meisjes die in de slipstream van Ans en Renée ijshockey willen leren spelen, kunnen terecht op deze website: www.hellohockey.be