“Mijn vader is Vlaming en mijn moeder is Finse”, zegt Borremans. “Ze hebben elkaar ontmoet tijdens een Erasmusuitwisselingsproject van school. Mijn papa (Erwin Borremans, red.) is afkomstig uit Sint-Pieters-Leeuw, maar is dan naar Finland getrokken. Daar ben ik dus ook geboren.”

Toch konden we dit interview perfect in het Nederlands voeren. “Thuis spreek ik met papa Nederlands, met mama converseer ik in het Fins. Met ook nog het Zweeds en Engels kan ik me in meerdere talen behelpen.”

In maart komt de jonge renner zelfs voor enkele maanden naar Sint-Pieters-Leeuw. “Dan kom ik in België enkele wedstrijden op de weg rijden. Ik kan dan bij mijn grootouders verblijven. Daar kijk ik best wel naar uit. Voor velen is een bezoek aan de grootouders iets doordeweeks, maar voor mij is dat dus een echte vakantieuitstap. Met die verstande natuurlijk dat ik wel kom om te trainen en te sporten.”

Geboren triatleet

Als geboren Fin in een land van ski’s en ijshockeysticks, is het best verwonderlijk dat de junior koos voor het veldrijden. “Ik durf zelf ook weleens te langlaufen, hoor. Maar de fiets is toch mijn belangrijkste hobby. Ik ben eigenlijk ooit begonnen met triatlon en deed dus ook nog zwemmen en lopen. Ik ben trouwens nog Fins kampioen bij de jeugd geworden. In september heb in Frankrijk zelfs nog deelgenomen aan het EK. Helaas was niet met het beste resultaat. In de aanloop naar dat EK was ik ziek geworden.”

Met in november nog het EK veldrijden in Namen en nu dus het WK veldrijden in Hoogerheide zat de 16-jarige Borremans zondag dus al aan zijn derde groot kampioenschap in een half jaar tijd. Het toont aan dat hij thuis is in vele sportdisciplines. “En eigenlijk durf ik in mijn vrije tijd ook nog wel wat ballen naar de basketring gooien. Nee, niet in competitieverband. (lacht) Dat is niet te combineren met de overige sporten. Maar het is wel een sport die ik ook ontzettend graag doe. De sportgenen heb ik zowel van mama als papa.”

En zo croste Borremans zondag plots voor 40.000 mensen. Maakt zoiets ook in Finland indruk? “Dat valt nog af te wachten. De cross is daar echt niet zo populair. Dat is trouwens ook te merken aan de ondersteuning van de wielerfederatie. Die moet het met bescheiden middelen doen en kon voor dit WK bijvoorbeeld alleen maar helpen met het schenken van een wielertenue. Dat het een truitje met korte mouwen was? Dat deerde me niet. Als je weet dat het bij ons nu ruim min tien graden is, kan je wel begrijpen ik het hier warm had. Er ligt in Finland nu trouwens ook een dertigtal centimeter sneeuw.”

De verplaatsing naar Hoogerheide vroeg wel wat logistieke voorbereiding voor vader en zoon. “Normaal had mijn mama ook aanwezig geweest, maar wegens een sterfgeval in de familie (tante van Kasper, red.) had ze andere verplichtingen. Vrijdag zijn we met het vliegtuig hierheen gekomen. Daar was ook een fiets bij. Mijn andere fiets stond bij de grootouders. Anders was dat echt te veel georganiseer. Ook de auto hebben we van familieleden mogen lenen. Bovendien kregen we ook hulp van enkele bevriende organisaties. Dat was ook echt nodig. Anders zou de wedstrijdvoorbereiding nauwelijks deftig kunnen gebeuren.”

Op stage in Spanje

In Lahti, op ongeveer een uurtje rijden van hoofdstad Helsinki, zit Borremans op de topsportschool. “Pajulachti, mijn topsportschool, ligt eigenlijk op een twintigtal kilometer van Lahti zelf. Mijn terugkeer naar Finland is trouwens niet voor meteen. Ik trek nu eerst op stage naar het Spaanse Calpe. Daar hoop ik de basis te leggen voor een goed wegseizoen. Ondanks mijn grote sportinteresse is het wielrennen toch nog altijd mijn grootste passie.”