“Tegen nieuwe wereldkampioen Léo Bisiaux (uit Frankrijk, red.) was niets in te brengen”, sprak Nuyens. “Ook de tweede plaats van thuisrijder Senna Remijn was te hoog gegrepen. Maar dat ik net tekortkom om Yordi Corsus van het podium te houden doet me echt pijn. Dit voelt als een gemiste kans om een medaille te winnen.”

“Ook ik ben toch best ontgoocheld”, pikte Seppe Van Den Boer in. “Al is die teleurstelling bij mij wel iets kleiner dan bij Wies. Ik trapte de eerste twee ronden al serieus op mijn adem, waardoor ik de volgende ronden echt naar adem moest happen. Toch geloofde ik nog in mijn kansen omdat ik voelde dat ik op het einde van de wedstrijd hersteld zou zijn en nog iets zou over hebben voor de spurt.”

De streekgenoten zaten de hele cross samen met Corsus en de Nederlander Keije Solen verwikkeld in een spannende strijd om de derde plaats. “Corsus speelde het slim door bij het ingaan van de laatste ronde aan te vallen”, sprak Nuyens. “Door de aanwezigheid van de Nederlander kon ik het niet maken om het gat meteen dicht te rijden. Ik moest dus wachten op de iets zwaardere stukken van het parcours om met een forse snok alleen richting Corsus te rijden. Achteraf gezien was de tijd daar net te kort voor. Vlak voor de trappen leek ik hem bij te benen, maar de schuine kant die erop volgde, speelde niet in mijn voordeel. Daardoor moest ik in de spurt van iets te ver komen. Of ik toch niet trots ben op mijn prestatie? Ik ben voorlopig nog te hard teleurgesteld om het positieve van mijn race in te zien. De derde plaats had er echt ingezeten. Vorig weekend werd ik al vierde op de wereldbekermanche van Besançon, op het BK moest ik tevreden zijn met de tweede plaats en nu val ik net naast het podium. Het is dit seizoen iets te vaak net niet geworden voor mij. Dat pikt wel een beetje.”

Optisch bedrog

Ook Elewijtenaar Van Den Boer had in de laatste ronde zijn vloekmoment. “Doordat mijn stuur in het begin van de laatste ronde naar beneden zakte, moest ik wisselen van fiets. Dat gaf me enkele meters achterstand en die kloof kon ik niet meer dichtrijden. Ook ik dacht immers op de trappen mijn wagonnetje nog te kunnen aanpikken. Maar ook bij mij was dus dat optisch bedrog. Jammer, want ik had het nog wel willen zien in de spurt in het wiel van mijn landgenoten.”

Met 40.000 toeschouwers langs het parcours was het WK een echt succes te noemen. Zo’n massale belangstelling was voor de juniores ongezien. Nuyens: “Het volk was geweldig. Zoiets maken we normaal nooit meer mee. En ja, het besef dat ik iets moois heb gedaan, zal over enkele dagen ook wel komen. Maar nu overheerst toch de ontgoocheling. Of ik het veldritseizoen nog ga afmaken, moet ik dan ook nog even bekijken .”

Iets wat Van De Boer, uitkomend voor AA Drink Young Lions, alleen maar kon beamen. “De sfeer, het volk, de mogelijkheid om hier te strijden voor een medaille, alles was aanwezig om volledig te genieten van dit WK. En dat heb ik ook wel echt gedaan. Maar de echte tevredenheid zal toch pas later volgen. Nu is het nog even denken aan wat had kunnen zijn.”