Als donderslag bij heldere hemel viel er zaterdag plots toch regen uit de lucht in Hoogerheide en de ogen van Thibau Nys begonnen vanzelf wat extra te fonkelen. “Ik kan niet ontkennen dat ik dat wel graag heb, dan wordt het wat technischer. Dat ligt me wel”, glimlachte hij niet lang voor de start.

Iets na 13 uur schoten de beloften op gang met een massa supporters langs een parcours dat toch een heel ander, zwaarder gelaat vertoonde. Liefst negen Belgen namen deel, maar die waren lang niet allemaal goed gestart. Emiel Verstrynge verslikte zich in zijn klikpedaal en zakte daardoor bijzonder ver weg. Ook uittredend kampioen Joran Wyseure was niet al te best weg. David Haverdings nam de kopstart met topfavoriet Nys in zijn spoor.

Even kietelen

Na twee minuten wou Nys al eens de tegenstand wat kietelen. Nederlander Tibor Del Grosso schoof mee, de rest zal al snel op enkele tellen. Verstrynge baande zich intussen snel een weg naar voor en zat halverwege de openingsronde al op de derde plaats.

Op de oplopende aankomststrook keken Del Grosso en Nys naar mekaar en zo kwamen onder anderen Verstrynge, Wyseure, Belgisch kampioen Witse Meeussen en de Fransman Rémi Lelandais aansluiten. Op een van de lastigste modderstroken bergop koos Nys weer zijn moment en legde de rest op de rekker. Eén meter werden er vijf, vijf werden er tien en het gat was geslagen. Al snel reed Nys een zevental seconden weg.

Geluksnummer 7

De Fransman viel weg voorin en zo bleven vier achtervolgers over: landgenoten Meeussen, Verstrynge, Wyseure en Oranjehemd Del Grosso. De Belgen speelden het landenspel nog niet en reden stevig door met de Nederlander in hun wiel. Maar wat ze ook probeerden, de kloof bleef steken op zeven seconden.

Meeussen probeerde het dan maar op z’n eentje en hij kwam dichterbij: nog vijf seconden. Del Grosso en Wyseure volgden samen op tien seconden, Europees kampioen Verstrynge gooide zijn medaillekansen weg door een tuimelperte bij de balken.

Nys leek zijn krachten goed te verdelen. Hij reed alvast bijzonder regelmatig rond. Zowel de tweede, de derde als de vierde ronde zette hij een identieke rondetijd van 7’07” neer. En dat met rugnummer 7 opgespeld terwijl er ook 7 ronden moesten worden afgewerkt. Toeval of niet, dat laten we in het midden, maar Nys reed weer verder weg.

Belgisch podium mogelijk

Achter Nys had Meeussen zich schijnbaar wat overschat. Hij werd weer opgepeuzeld door Wyseure en Del Grosso. 20 seconden voorsprong, de drie zagen Nys niet meer rijden. De vogel was gaan vliegen, het goud was weg. Met nog twee ronden te gaan drong dat besef ook door bij de drie achtervolgers en begon de strijd voor zilver.

Met het ingaan van de slotronde trok Meeussen nog een keertje fors door en opnieuw moesten Del Grosso en Wyseure passen. Zilver leek n hem niet meer te kunnen ontsnappen, maar weer kwamen de twee anderen terug. Intussen was Nys bezig aan een ereronde en had alle tijd om zijn wereldtitel te vieren. Hij won net zoals zijn vader Sven Nys ooit twee keer deed het WK bij de beloften.

De drie achtervolgers sprintten om de overige medailles en daarin lieten onze landgenoten zich vloeren. Del Grosso kaapte in eigen land zilver weg, Meeussen het brons. Uittredend kampioen Wyseure greep naast de medailles.