2023 was voorlopig nog niet het jaar van VHL, maar daar lijkt nu eindelijk verandering in te komen. Na de (logische) nederlaag tegen Roeselare verloren de Leuvenaars ook nog eens tegen Achel en Menen, waardoor de kansen op een gunstige uitgangspositie voor de Champions’ play-offs elke speeldag een nieuwe knauw kregen.

Ook in Gent leek dat doemscenario zich aanvankelijk te herhalen. Vanaf de start waren de Oost-Vlamingen scherper vanaf de opslaglijn en dominanter aan het net, na set twee telden ze al dertien killblocks. “We kregen Gent op verschillende vlakken moeilijk onder controle”, zegt middenman Laszlo De Paepe. “De thuisploeg zorgde serverend en blokkerend telkens voor gevaar, terwijl wij de druk niet hoog konden houden. Voor we het wisten, stonden we 2-0 achter.”

Beetje geluk

Niet dat het verschil tussen de nummer drie en vier in de stand zo groot was. Zowel VHL als Gent sprokkelde geregeld kloofjes bij elkaar. Tot iedere keer moneytime eraan kwam en Colson en Vandecaveye de thuisploeg telkens weer op sleeptouw namen. “Maar gelukkig zijn we blijven vechten. Dat is misschien wel onze grootste verdienste, zelfs na die 14-10-achterstand in de derde set”, gaat De Paepe verder. “Akkoord, we hebben misschien wat geluk, met Hendrik (Tuerlinckx, red.) die twee keer tegen de netrand serveert, maar wij begonnen ook gewoon beter te spelen.”

Het tactische plannetje klopte plots helemaal bij VHL, dat Gent niet alleen serverend onder vuur nam, maar ook in blokverdediging eindelijk kwaliteit liet zien, met Lennert Van Elsen als absolute uitblinker (scorend aan zeventig procent). De Paepe: “Hij was beresterk, maar ook Lennert Beelaert kwam goed in voor de lichtgeblesseerde Simon Peeters. Dat we van 2-0 naar 2-2 gaan, gaf ons misschien het mentale voordeel tijdens de tiebreak, maar je moet het natuurlijk nog altijd afmaken. Of deze zege voor opluchting zorgt? Het doet vooral veel deugd, want met het oog op de Champions’ play-offs is dit gewoon een superbelangrijke en dikke overwinning. Voor de rest ben ik even sprakeloos.”

Guibertin

Het was duidelijk dat de adrenaline vlak na de wedstrijd nog steeds door het lijf van de 2,02 meter grote middenman stroomde. “Lang geleden dat iedereen met zo’n goed gevoel na een wedstrijd rondliep. Dit moeten we vasthouden en meenemen tegen Guibertin. Dat wordt meteen ook onze laatste thuiswedstrijd van de heenronde, want daarna volgen nog tripjes naar Aalst en Maaseik. Met minder dan de drie punten zullen we niet tevreden zijn”, besluit De Paepe.