Anderhalf jaar geleden werd Van Looy in Mallorca op training aangereden. Met meerdere breuken werd hij toen naar het ziekenhuis gevoerd. Volgens de dokters zou de 32-jarige Dendermondenaar nooit meer in competitie kunnen aantreden, maar Van Looy vocht als geen ander terug. Meer nog, anderhalve maand geleden liep hij een sterke marathon in Malaga. Vrijdag was er dan zijn triatlon-wederoptreden in het Israëlische Eilat, waar hij met de Israman 226 voor de volle afstand koos. Een wedstrijd die hij niet gauw zal vergeten. “Het begon al bij het zwemmen in de Rode Zee, waar ik zeker driehonderd meter te veel heb afgelegd. Ik moest rond een rode boei draaien, maar die heb ik echt niet gezien. Met mijn beperkte zwemtraining was ik al blij dat ik na één uur en vijf minuten uit het water kwam. Eens op de fiets begon ik aan een stevige remonte, ik had immers een kloof van twaalf minuten goed te maken. Na honderd kilometer was het zo ver. Maar dan gebeurde het. Omdat ze met zijn drieën het hele baanvak inpalmden, kon ik de kopgroep niet voorbij. Ik heb dan teken gedaan naar de juryleden in de witte wagen, maar die reageerden niet. Plots kreeg ik een windstoot te verwerken, waardoor ik scheef over de middellijn reed. Nu reageerden ze wel, en nog wel met een rode kaart!”

In het ongewisse

“Ik wist niet meer wat”, doet Van Looy zijn verhaal. “Een ander jurylid kwam me vertellen dat ik mijn race gewoon moest verder zetten. Ook bij de wissel kreeg ik geen verdere informatie, ik bleef echt in het ongewisse. De afsluitende marathon was geen simpele opdracht. De eerste tien kilometer gingen steil bergaf, met als gevolg dat ik met een pijnlijke quadriceps de rest van het parcours moest afleggen. Na 35 kilometer heb ik dan toch eventjes moeten wandelen. Ik bereikte de eindstreep erg geëmotioneerd als winnaar in 9u43’43.” Het was dan acht minuten wachten op de nummer twee, Dan Alterman, een triatleet uit Israël. Dan kwam alsnog de donderslag bij heldere hemel: ik werd uit de uitslag geschrapt.”

Sponsors

“Dit had ik echt niet zien aankomen”, is Van Looy nog verbouwereerd. “Natuurlijk heb ik meteen verzet aangetekend. Als ze dit niet zouden rechtgezet hebben, zou het zeker mijn allerlaatste triatlon geweest zijn. Uiteindelijk velde de jury een salomonsoordeel en werden er twee winnaars uitgeroepen. Eind goed al goed natuurlijk, maar leuk was het allerminst. Wat de toekomst me nu verder brengt, is nog een grote vraag. Mijn sponsorcontract bij fietsconstructeur Specialized is voorbij. Ik moet nu eerst en vooral op zoek naar sponsors. Ik heb nu voldoende bewezen. Hopelijk komt er na deze prestatie toch enige respons van die kant.”