“De eerste twintig minuten hadden we het nochtans moeilijk”, zegt coach Jo Christiaens. “Luik legde een heel hoog tempo op, dat had ik dit seizoen van nog geen enkele andere ploeg gezien. Toch kwamen we nadien onder die druk uit en kwamen we beter in de match. Het was dan ook jammer dat we in blessuretijd een goal moesten slikken. Er was wat protest, de hoekschop die eraan voorafging, zou discutabel geweest zijn. Nu goed, belangrijker voor mij was dat we na die 0-1-achterstand in de tweede helft een heel goed antwoord hebben gegeven. We maakten gelijk en dat is iets waar ik als coach heel veel voldoening uithaal. Het laatste kwartier was het alle hens aan dek, maar we zijn overeind gebleven. Ik ben heel blij met dit punt.”

Wie ook met een brede ­glimlach de pers te woord stond, was de jarige Yannis Augustijnen. Hij vierde zijn 28ste verjaardag met een ­puike prestatie. “Voor het eerst in mijn carrière speelde ik als centrale verdediger”, weet Augustijnen. “En ­Jérémy ­Perbet was dan ook nog eens mijn rechtstreekse tegenstander.”

En het moet gezegd, Perbet kwam nauwelijks in het stuk voor. “Dat is leuk, maar dat is ook de verdienste van de hele ploeg en het bewijs dat ons tactisch plaatje klopte.”

Op het einde kopte ­Augustijnen nog bijna de 2-1 in doel. “Dat zou wat geweest zijn, mijn kopbal was goed geplaatst onder de lat en de keeper had er alle moeite mee. We hadden kunnen winnen, maar dit resultaat voelt als een zege. En we zijn al twaalf matchen ongeslagen. Het is fantastisch om op je verjaardag zo’n punt te kunnen pakken.” (gf)