In een bijzonder gesloten eerste helft viel er nauwelijks doelgevaar te noteren. “De schaarse kansen waren wel voor ons”, vertelt Swaegers. “Zo hebben we absoluut niks weg­gegeven, terwijl we zelf toch een tweetal goede mogelijkheden hebben gekregen via Steven Van De Vreede en Tiago Da Silva.”

Na de pauze kregen de weinige toeschouwers hetzelfde spelbeeld te zien. “Een verdedigend ingesteld Pelt teerde sowieso al vooral op zijn stevige organisatie en na de ongelukkige 1-0 kropen de Limburgers nog verder achteruit. Al is dat natuurlijk hun goed recht. Op die manier pakken ze de laatste tijd tenslotte heel wat punten, voor dit weekend hadden ze niet voor niks tien matchen op rij niet meer verloren.”

Daar kwam zaterdag dus nog een elfde keer bij. “We kwamen in de slotfase nog wel dicht bij de over­verdiende gelijkmaker, maar we botsten telkens op een muur. Dat maakt de nederlaag ook zo frustrerend. Onze keeper heeft bijvoorbeeld serieus kou geleden. Op hun klutsgoal na hebben we werkelijk niks weggegeven, maar toch verliezen we. Als er één ploeg verdiend had om te winnen, dan waren wij het wel.”

Door de nipte nederlagen zien de Leeuwen ook hun opmars in het klassement gestuit. “Toch blijven we erin geloven. Het is ook niet dat we een slechte match gespeeld hebben. Ik kan mijn groep bijvoorbeeld bitter weinig verwijten. We hebben onszelf alleen in de voet geschoten door onze momenten niet te pakken en dat is ons heel zuur opgebroken.”