In liefst 186 Franse skistations staan de parkings leeg, liggen de pistes er verlaten bij en staat de stoeltjeslift te verroesten. Dat blijkt uit een doctoraat van Pierre-Alexandre Metral, geograaf aan de Universiteit van Grenoble. “Het fenomeen treft alle bergketens: de Vogezen, de Jura, het Centraal Massief, de Pyreneeën en uiteraard ook de Alpen, het grootste massief”, zegt de onderzoeker aan de website Info Durable. In het Centraal Massief bijvoorbeeld is 60 procent van de ooit geopende skistations definitief gesloten. Toch stelt Metral de skiërs meteen gerust: “Het gaat in 90 procent van de gevallen om zogeheten microdomeinen. Als we de lengte van de gesloten skipistes berekenen en we vergelijken die met de omvang van het hele Franse skigebied, dan stellen we vast dat Frankrijk slechts 2 procent heeft ingeboet, wat eigenlijk heel weinig is.”

Anders dan verwacht legt de onderzoeker de oorzaak niet zozeer bij de klimaatverandering – “al zal die de trend wel versnellen, zeker in het laag- en middelgebergte” – dan wel bij de economische realiteit: “Je hoort vaak dat de skistations dichtgaan omdat er geen sneeuw meer ligt. Neen, ze sluiten omdat ze niet winstgevend zijn; het is dus uiteindelijk een rationele keuze. Het is een samenspel van factoren die elkaar overlappen en ook in de tijd evolueren.” Metral verwijst bijvoorbeeld naar de veroudering van de skiliften, met enorme onderhoudskosten na 20 à 30 jaar. “Wat we vaststellen, is dat de typische levenscyclus van deze sites 30 jaar is. Er zijn veel toeristische sites, vooral in het gebergte, die deze cyclus hebben doorgemaakt en die we volledig zijn vergeten. Denk aan kuuroorden of panoramische kabelbanen, waarvan intussen de helft is verdwenen. Enkel de meest efficiënte uitbaters houden het vol. De kleintjes zijn gedoemd om te verdwijnen.”