“Al moet ik toegeven dat we veel weerwerk kregen van het Limburgse team”, blikt Helena Gilson terug. “Het liep bij ons allemaal een beetje stroever dan tegen Oudegem en Aris, maar dat was dan toch eerder de verdienste van Genk, waar Julien Van de Vyver een goed plannetje had uitgedokterd. Het was niet gemakkelijk om vat te krijgen op het Limburgers. Vooral in de eerste set was het knokken voor elk punt, maar vanaf de tweede set groeiden we meer en meer. Een sterk gemotiveerd Genk kon geen enkele set winnen.”

“Of decompressie na de sterke prestaties en de zeges tegen leider Oudegem en Aris Thessaloniki een rol hebben gespeeld? Neen, zeker niet”, weet Gilson. “Genk pakte uit met een heel ander soort volleybal dan bijvoorbeeld Thessaloniki, waar fysiek en kracht een enorme rol speelden. Genk is een fysiek minder sterk, maar de Limburgers speelden onze zwakkere punten meer uit. Ze kennen ons door en door, maar dat is in de liga telkens zo. Dat kunnen we volgende zaterdag, wanneer we bij Tchalou op bezoek moeten, ook verwachten. Enerzijds is Tchalou een ploeg met heel wat talent, dat bovendien een enorm thuisvoordeel heeft. De Henegouwers spelen in een vrij kleine hal, die de supporters in een hel kunnen omtoveren. Dat zijn zo van die verplaatsingen waar de rangschikking beter even wordt vergeten. Wees gerust: op het einde van de rit zal de beste ploeg winnen.”

Ex-ploegmaats

De partij tegen Limburg was voor Helena Gilson ook een weerzien met enkele ex-ploeggenoten. “Twee jaar geleden speelde ik nog bij Genk. Ik speelde nog samen met onder andere Baska Krenicka en Lambrecht. Tijdens de wedstrijd speelden we het hard, maar achteraf werd er heel wat bijgepraat. Ook Nova Marring, Laura Overwater en Charlotte Krenicky hebben trouwens banden met Limburg Volley”, besluit Gilson, die tevreden was dat er na Genk eindelijk eens een normale trainingsweek gepland was.