A beautiful day voor Bono. De Marokkaanse doelman Yassine Bono was de grote held van de strafschoppenreeks. Na 120 minuten was het nog 0-0 in deze fel bevochten 1/8ste finale, maar daarna slaagden drie Spanjaarden er niet in om Bono te kloppen. “Ik besef nog niet wat ik realiseerde”, stamelde de Sevilla-keeper die tegen België onwel werd tijdens het volkslied.

Voor de vijfde keer

De blik van Spaans bondscoach Luis Enrique was een pak donkerder. Spanje heeft echt een penaltytrauma. Voor de vijfde keer op een WK ging La Seleccion eruit na strafschoppen. Het gebeurde eerder in 1986 tegen België, in 2002 tegen Ierland, in 2006 tegen Zuid-Korea, in 2018 tegen Rusland en nu tegen Marokko. Geen enkel land doet slechter. “Het is geen loterij”, stelde Luis Enrique. “Je moet jezelf op zo’n moment kunnen controleren, maar ik verwijt mijn spelers niks. De eerste drie trappers duidde ik zelf aan en ik zou ze zo opnieuw zetten. De laatste twee mocht de ploeg zelf kiezen. Het enige waar ik spijt van heb is dat ik Pablo Sarabia van PSG pas in de 117 minuut liet invallen met het oog op de strafschoppen. Hij miste die terwijl hij net voor affluiten op de paal had getrapt en kansen afdwong. Ik had Pablo meer moeten laten spelen.”

Sarabia was de pineut, maar de Spaanse penalty’s waren dramatisch. Ze trapten er drie en geen enkele vloog binnen. Tja, zo kun je niet winnen. Dan hadden ze het maar moeten afmaken tijdens de match. Helaas hielden de sterk verdedigende Marokkanen stand onder leiding van een goeie Sofyan Amrabat (ex-Club). Het gevolg is dat de job van Luis Enrique onzeker oogt. Zijn contract loopt na dit toernooi af en in Qatar vond hij niet de sleutel om Japan te ontmantelen in de groepsfase, noch de sleutel om Marokko te kloppen. De kritiek in zijn thuisland neemt toe. “Het is niet het moment om over mijn toekomst te praten”, counterde de bondscoach. “Ik ben hier wel gelukkig, maar ik moet praten met de bondsmensen en nadenken wat het beste is voor mezelf en voor Spanje.”

Volgens enkele waarnemers is het tijd voor verandering. Spelers als Busquets, Jordi Alba en Koke zetten mogelijk een punt achter hun internationale carrière en dan kan een andere bondscoach voor een nieuw elan zorgen.

Marokko droomt

De Spaanse nachtmerrie was tegelijkertijd de Marokkaanse droom. Met een half mislukte Panenka stuurde Hakimi zijn land voor het eerst in de geschiedenis naar de kwartfinales. Bondscoach Walid Regragui hield al Kroatië, België en nu ook Spanje af en is de eerste Afrikaanse coach ooit die zijn team bij de laatste acht op een WK positioneert. Vroeger hadden de Afrikaanse landen vrijwel altijd een Europese bondscoach. Daarom kreeg Regragui een telefoontje van de Marokkaanse koning en een staande ovatie van alle Marokkaanse journalisten in de perszaal. “Jullie maken 40 miljoen Marokkanen trots”, schreeuwde er ééntje. “Ik weet niet waar dit gaat eindigen, maar we vormen één familie, repliceerde de trainer. “Ook met ons publiek hier.”

Op de tribunes in Qatar maken de Marokkaanse fans elke match een hels lawaai. Elke keer als de tegenstander de bal heeft weerklinkt een enorm gefluit en ze geven niet op. Marokko wil straks als eerste Afrikaans land ooit doorstoten naar de (halve) finale(s).