Aalst kampt met een combinatie van veel blessurepech, een te smalle kern en tegenvallende resultaten en daardoor is het aan een rampseizoen bezig. Op Charleroi kregen de Ajuinen de kans om de kar te keren, maar in de eerste helft strandde een lob van Ulrike De Frère op de paal, waardoor de 1-0 op de bordjes bleef. Na balverlies van Van Loock nette de gewezen Aalsterse speelster Saki voor 2-0. Broos flirtte met een olympische goal, maar haar hoekschop strandde op de lat. Na handspel zag Van Caesbroeck een strafschop gestopt door thuisdoelvrouw Delvaux.

De Bruijn ervaart de uitschakeling als een gemiste kans. “We gingen uit van een positieve instelling en ook tactisch werd een ander bijgestuurd. Het liep eigenlijk best lekker tot een doelpunt ons de adem afsneed. Toen zonk de moed ons in de schoenen. Een strafschop kon de kentering inluiden, maar die ging helaas niet tegen de netten, waardoor een mogelijk slotoffensief in de kiem werd gesmoord. Charleroi zette de wedstrijd naar zijn hand op karakter. We moeten met zijn allen met de neuzen in dezelfde richting blijven richten.”

Nood aan versterking

De Bruijn beseft dat de Ajuinen uit een ander vaatje moeten tappen, maar ook dat de kern van coach Gunter Bomon flinterdun is. “Eigenlijk hebben we nood aan versterking. De kern is te smal. Te veel meisjes moeten telkens een volledige wedstrijd spelen en raken zo geblesseerd wegens overbelasting.” De Nederlandse vond na haar transfer naar Aalst een optrekje in Dilbeek en klinkt ambitieus: “Graag wil ik proeven van profvoetbal. Ik waagde eerder mijn kans bij AZ Alkmaar en bij ADO Den Haag, maar wegens diverse redenen brak ik daar niet door. Bij Aalst deed ik half augustus een try-out met ook drie andere Nederlandse meisjes, maar ik werd als enige geselecteerd. Ik wil me graag in de belangstelling spelen en dan weet je maar nooit dat een profclub mijn pad kruist. Mijn job als aankoper kan ik online doen. Als voetballer werd ik mentaal en fysiek sterker. Ik kwam in een nieuwe competitie terecht waarin ik enkel RSC Anderlecht en Club YLA kende. Als Nederlandse zeg ik wat op mijn tong ligt. We trekken naar KV Mechelen om punten te oogsten.”

Rachel De Bruijn