Groenewegen was de renner die toendertijd in Polen Jakobsen loodzwaar ten val had gebracht door een gevaarlijk manoeuvre, en kreeg nadien heel veel over zich heen. Het is voor het eerst sinds toen dat de 29-jarige Nederlander terug is in de Tour. “Het was een lange weg”, beaamde hij. “Ik wil mijn ploeg bedanken, mijn familie en mijn vrienden, om me in een goeie vorm terug naar de Tour te brengen. Fysiek is die terugkeer niet moeilijk geweest, mentaal uiteraard wel. Dit is voor mijn vrouw en mijn zoon, bij wie ik was na alles wat er is gebeurd. Dit betekent veel voor me.”

“Gisteren (toen Groenewegen achtste werd in de eerste massasprint, red.) was ik een beetje boos op mezelf. Vandaag zaten we ook een keer ingesloten, en was ik betrokken bij de valpartij op negen kilometer van de finish. Maar ik werd weer in positie gebracht, en we bleven kalm. En op het einde bracht Amund (ploegmaat Grondahl Jansen, red.) me in een hele goeie positie in de laatste bocht. Ik had het wat moeilijk in die bocht, maar op de streep volstond het. Ik kan het nog steeds niet geloven.”

Groenewegen zorgde er zo voor dat oud-ploegmaat Wout van Aert al voor de derde keer in deze Tour op plaats twee eindigde, al was het bijzonder nipt. “Ik kwam met veel meer snelheid dan Wout, maar het was close. Wout vroeg me of ik zeker was dat ik won. In de Tour 2019 was het een running joke, toen we telkens met kleine voorsprong wonnen. Mike, ik, Wout. Toen lachten we altijd: steek altijd je handen omhoog, zo claim je de overwinning.”