“Ja, ik denk wel dat alles volgens schema verliep”, vertelde Evenepoel na afloop. “Ik kom binnen met de eerste groep en ik was mee bij de aanvallen. Het is altijd wel een beetje vervelend als je het alleen moet doen, maar op zich is dat niet zo erg.”

“Voor ons moest de vlucht niet per se bijgehaald worden, maar de mannen van Michael Matthews (Team BikeExchange, red.) wilden de koers controleren, maar uiteindelijk loste hij zelf dus dat was wel even een bizar moment. Toen was het vol oorlog op de laatste klim, waar ik het perfect gedaan heb volgens mij. Dat geldt ook voor de plateau richting de finish. Op een bepaald moment voelde ik dat iedereen naar mij aan het kijken was en riep ik naar Ilan: ‘Ga maar, ga maar’. Hij hield het bijna vol, hé. Ik denk dat het een ideale kans voor hem was, omdat de rest allemaal naar mij keek. Jammer genoeg strandt het schip op 70 meter van de streep”, aldus Evenepoel.

Al had Evenepoel misschien ook wel zelf de zege kunnen pakken. “Toen ik met Vlasov mee was op het einde dacht ik even dat ik kon meedoen voor de winst, maar ik merkte dat we allebei die laatste 500 meter wilden ingaan om de rest te verrassen, maar zij kwamen uiteindelijk nog vrij kort. Als we iets beter samenwerken, kunnen we misschien samen naar de finish gaan. Al hoefde dat natuurlijk niet per se. Ik denk dat we met de ploeg op de afspraak waren. Ik kan niet klagen over vandaag”, besloot Evenepoel.

Ilan Van Wilder: “Ik geloofde er even in.”

Voor Van Wilder werd het na een moedige sprint de zesde plek. “Ik was er dichtbij, maar tegelijkertijd ook weer niet, hè. Ik zat redelijk ver in de trein toen Remco aanging, maar op 200 meter worden ze gegrepen en ging ik links meteen over iedereen. We hadden er ook de snelheid voor. Alleen, het waren nog 200 à 250 meter en ik had niet meer de meest frisse benen om mijn sprint af te maken. Het was sterven tot aan de meet. Ik geloofde er even in, tot er op 70 meter van de streep nog vijf man over ging. Mentaal is dat dan geen goede zaak”, was Van Wilder eerlijk in zijn analyse.

“Als ploeg hebben we het goed gedaan. We hebben geen tijd verloren en hebben Remco kunnen sparen in een vrij lastige rit om mee te beginnen. Voor mij was het mijn eerste koers in zeven weken, dus ik had het zeker lastig op de laatste klim. Daar ga ik niet over liegen. Het was met andere woorden meteen een stevige binnenkomer voor mij. Maar uiteindelijk was ik toch nog mee met de rest en vroegen ze mij om op kop te rijden. Dan deed ik dan ook. Toen Vlasov ging, zei Remco me dat ik moest meegaan, maar dat was net iets te veel van het goede. Hij is dan zelf gegaan. Richting de finish kom ik dan over hem, maar eigenlijk was het de bedoeling om de sprint aan te trekken voor hem. Zeker omdat ik wist dat Remco kon sprinten sinds de Ronde van Noorwegen, maar hij vertelde mij dat ik gewoon zelf vol moest gaan tot aan de meet”, aldus Van Wilder.